امام صادق (ع)

ضرورت های خاص فرهنگی و محیطی و جغرافیایی در مقبولیت یا عدم مقبولیت برخی از رفتارهای ما نقش بسیار کلیدی و مهمی را ایفا می کند

در فضای پریشان و غم زدۀ کشور اسلامی که فقر و جنگ و بیماری، همچون صاعقۀ برخاسته از قدرت طلبی و استبدادِ حکمرانان اموی بر سر مردم بینوا فرود می آمد و می سوخت و خاکستر می کرد، پرورش نهال فضیلت، تقوا، اخلاق و معنویت چیزی در شمارِ محالات می نمود.

وحدت و یکپارچگی مسلمانان و لزوم اتحاد و اتفاق کلمه میان ایشان بلکه ضرورت توحید کلمه بر محور کلمه توحید برای همه موحدان و خداپرستان روی زمین، از تعالیم و آموزشهای اساسی آیین اسلام و از اصول فرهنگ قرآنی است

محدّث قمّی گوید: سفّاح، أبو سلمه حَفْص خلّال را وزیر خویش کرده بود، و او را وزیر آل محمد می گفتند، و او اوّل کسی بود که در دولت عبّاسیه وزارت بر او قرار گرفت

یکی از اساسی ترین پرسش ها در تفکر سیاسی این است که آیا انسانها ذاتا از هم بیگانه هستند یا نه؟ و اگر انسانها بیگانه از هم نیستند دلیل این تعارضات چیست؟ این نوشته به بررسی مهم ترین دیدگاه های امام صادق(ع) در موضوع حکومت و سیاست می پردازد در اسلام به این نکته اشاره شده است که انسان اساساٌ موجودی اجتماعی است و از فردگرایی نهی شده است و احکام و عباداتی ...

پس از شهادت امام حسین (علیه السلام) مفهوم حقانیت امام در خاندان پیامبر از نسل امام حسین مطرح شد و وظیفه امامت به هدایت روحانی و مذهبی جامعه منحصر گردید و این امر به وسیله امام زین العابدین و امام باقر (علیه السلام) تبیین شد ولی در زمان امام صادق (علیه السلام) گروهی از سادات حسنی که دست به قیام زدند، امامت را در انحصار اعقاب امام حسین (ع) ندانسته و ...

امام صادق علیه السلام پس از رحلت پدر بزرگوارش امام باقر علیه السلام در سال 114 هجری در سن 31 سالگی عهده دار مقام امامت شد. دوران امامت آن حضرت که 34 سال به طول انجامید با حکومت پنج تن از خلفای اموی همزمان بود: هشام بن عبدالملک، ولید بن یزید، یزید بن ولید بن عبدالملک، ابراهیم بن ولید و مروان بن محمد.

آن چه در این نوشتار به آن پرداخته می شود، اهتمام حضرت صادق علیه السلام به یک ضلع مهم در حکومت داری و تمدن سازی، یعنی «علم» است. درواقع به دنبال پاسخ این پرسش هستیم که چرا حضرت به نهضت علمی روی آوردند؟ در ادامه هم به سؤال دوم پاسخ می دهیم که نهضت علمی حضرت چه ویژگی هایی داشت؟

از آنجا که عمده فعالیت امام صادق علیه السلام علمی و در عرصه فرهنگ و دانش و تربیت شاگردان در علوم مختلف بوده است بهمین خاطر فقه شیعه به فقه امام جعفر صادق و مذهب شیعه به مذهب جعفری شهرت یافته است؛ شاید این شبهه در اذهان خطور کند که امام صادق علیه السلام با سیاست میانه خوبی نداشتند و از دخالت در امور حکومتی دوری می کردند

حدیثی در سند صحیفه سجادیه از امام صادق (ع) است که در آن هر خروجی را قبل از ظهور، مایه بلا و اندوه ائمه و شیعیان می داند. چگونه این حدیث با انقلاب اسلامی قابل توجیه است؟